Eπί αγωγής που συζητήθηκε βάσει της νέας τακτικής διαδικασίας (ν. 4335/2015) και για την οποία εκδόθηκε ανασταλτική κατ’ άρθ. 249 (και παρομοίως αναβλητική 250) ΚΠολΔ απόφαση, η επικείμενη συζήτηση που διεξάγεται μετά από κλήση του επιμελέστερου διαδίκου (307 ΚΠολΔ) δεν είναι νέα αλλά συνέχεια της προηγηθείσης (σ.σ. υπάρχει και αντίθετη άποψη, η οποία όμως στηρίζεται στο άρθ. 281 ΚΠολΔ όπως ίσχυε προ του ν. 2915/2001 και είναι προ πολλού ανεπίκαιρη). Επομένως, για τη νομότυπη παράσταση του διαδίκου αρκεί η χωρίς φυσική παρουσία παράσταση (πρβλ. 237 παρ. 6 εδ. έκτο ΚΠολΔ), οι αρχικές προτάσεις και το αρχικό γραμμάτιο προείσπραξης, ενώ και το δικαστικό ένσημο δεν έχει αναλωθεί και συνεχίζει να ισχύει. Ο χαρακτηρισμός της συζήτησης δεν επηρεάζεται από την δυνατότητα (και όχι υποχρέωση) των διαδίκων να καταθέσουν συμπληρωματικές προτάσεις (χωρίς νέους ισχυρισμούς και νέα αποδεικτικά μέσα) το αργότερο μέχρι τη μετ’ αναστολή/αναβολή συζήτηση της υπόθεσης (άρθ. 237 παρ. 3 εδ. τρίτο ΚΠολΔ), αφού πρόκειται για όλως διαφορετικά ζητήματα.
Η έλλειψη επαρκούς σχετικής δημοσιευμένης νομολογίας οφείλεται στην εμπειρική διαπίστωση ότι οι δικηγόροι συνήθως, ενώ αποφεύγουν να παρασταθούν κατά την αρχική συζήτηση στην τακτική διαδικασία με φυσική παρουσία, προσέρχονται αθρόα στα ακροατήρια κατά τη μετ’ αναστολή /αναβολή συζήτηση είτε από ανασφάλεια είτε εσχάτως για να καταθέσουν τις προαναφερθείσες συμπληρωματικές προτάσεις επί της έδρας.
Αν παρά ταύτα πρωτοβάθμιο δικαστήριο εσφαλμένα δικάσει ερήμην διάδικο του οποίου ο συνήγορος δεν προσήλθε κατά τη μετ’ αναστολή/αναβολή συζήτηση, ο διάδικος αυτός έχει δικαίωμα έφεσης και αναίρεσης κατ’ άρθ. 559 αρ. 6 ΚΠολΔ. Παραδόξως δεν έχει δικαίωμα ανακοπής ερημοδικίας, αφού στην περίπτωση αυτή δεν πληρούνται οι περιοριστικώς αναφερόμενοι λόγοι του άρθ. 501 ΚΠολΔ. Επομένως, ο ερήμην διάδικος έχει δύο επιλογές: Να ασκήσει απευθείας αναίρεση κατά της πρωτοβάθμιας ερήμην απόφασης, ώστε μετά την ευδοκίμησή της και την αναπομπή της υπόθεσης στο πρωτοδικείο, να δικαστεί εκ νέου απ’ αυτό και έτσι να μην χάσει τον πρώτο βαθμό δικαιοδοσίας. Άλλως, να απωλέσει τον πρώτο βαθμό δικαιοδοσίας κάνοντας χρήση του προνομίου της προφορικής κατ’ έφεση δίκης με δικαίωμα πλήρους υπεράσπισης σαν να δικάζεται πρωτοδίκως (528 και 524 παρ. 2 ΚΠολΔ).